Verbouwingen X

Peter Maes snoof de bosgeur op rekte zich uit en herkende het gezang van een koolmees. Het was een tijdje geleden dat hij het gehoord had. Er kwamen veel meer lage tonen in voor dan in de liedjes die de koolmezen in de stad zongen. Daar floten ze veel harder en hoger. Hij vond het meesje snel en bekeek het door zijn verrekijker: de zwarte kruin, de witte driehoekige wangvlekken en de brede zwarte band die midden over de gele borst loopt. Hij haalde een paar pinda’s uit zijn zak, legde ze op zijn hand en imiteerde de zang. Het vogeltje draaide zijn kopje een paar keer en stopte met zingen. Peter Maes hield zijn hand met de pindanoten gestrekt voor zich uit.

Het meesje aarzelde, bleef opgewonden naar het voedsel kijken. Wie is die man, dacht het, is hij wel te vertrouwen? Zal die hand mij niet doodknijpen als ik erop land, zij straalt bedrieglijk licht uit, het is niet eens zijn hand maar van een vreemde die in hem rondwaart. Peter Maes viel op zijn knieën.
‘Kom dan toch, ik wil je alleen maar helpen,’ fluisterde hij, ‘kijk dan toch wat voor lekkere pinda’s ik voor je heb.’
Zijn ogen werden vochtig en hij voelde zich wegdraaien. Ondanks dat hij al een paar dagen niet had gegeten, werd hij door onpasselijkheid overmeesterd en viel op zijn buik tussen de bladeren en dennennaalden terwijl hij het gevoel had dat iets vreemds langs zijn mond naar buiten kwam gestroomd.

Het koolmeesje vloog weg.

Het was al aan het schemeren toen hij weer bij bewustzijn kwam. Hij voelde de verrekijker in zijn lege maag duwen; hij leefde nog, maar hij was leeg, leeg als een vogelverschrikker die door zijn lot tegen de grond was geslagen, leeg en zonder enige pretentie: dit is Peter Maes in zijn waarheid en waardigheid; natuurlijk zou hij niemand kunnen vermoorden, hij kon geen vlieg doodslaan. Toen hij één oog opentrok zag hij het koolmeesje dat zich te goed deed aan een pinda.

*

Vanaf 6 januari schrijft Bart Koubaa wekelijks een aflevering van zijn feuilleton Verbouwingen voor Revisor.nl. Dit is de laatste aflevering, van tien.