Twee gedichten: Willem Thies

Willem Thies (1973) was medeoprichter van het literaire punkrocktijdschrift Zeroxat. In 2006 debuteerde hij met de dichtbundel Toendra, die is bekroond met de C. Buddingh’-prijs. In 2008 volgde zijn tweede bundel, Na de vlakte, genomineerd voor de J.C. Bloemprijs, en in 2012 Twee vogels één kogel. Vorig jaar verscheen zijn vierde bundel: Meer mensen dan reddingsvesten. Vandaag brengen we nog twee gedichten van Thies.

*

Na het paringsritueel

voor Miguel Declercq

Iedereen weet: na de paartijd gaan lezer en schrijver huiswaarts,
somber geschminkt. Zij keren niet weder. Lang hield het water
je onder, maar je raakte aan land, hoestte, hapte lucht.
Een prent in het zand waar je lichaam zijn adem hervond,
zich hees op het continent. Je ontvluchtte de elektrische gesel
van de kwallen, hun drijvende koepels, klokken en schotels,
hun lange vangdraden, de kaken
van torpedovormige roofvissen.
Er was een welkomstfeest. Muziek. Rook.
Maar na het paringsritueel
gingen lezer en schrijver huiswaarts, ieder, terwijl de reptielen
op het droge kropen.

Aas

Een kreet als van een betrapte kat, de buizerd, vanuit zijn uitkijkpost in de lucht, hangend
tot de grashalmen wijken —

om zich omlaag te storten, of verstard op een hekpaal
wachtend op een wegkadaver. De wind

van een vrachtwagen, het uitvagen van een klein
leven, poten en kop intact, de vacht bij de romp

opengespleten als een rijpe gevallen vrucht.