Redactie
10 Juli 2019

Luister naar De Revisor (2: podcasts)

We schreven het enkele weken geleden al: De Revisor is voortaan ook te beluisteren. 2018 in zes verhalen was al beschikbaar, nu is ook een groot deel van ons Periferienummer beschikbaar. Koop #22 nu bij ons of bij de boekhandel, of word abonnee. Of koop het audiobook, bij Luisterrijk ofLibris of luister via Storytel, of leen het bij de bibliotheek. Maar er zijn ook podcasts! Beluister Thomas Heerma van Voss' verhaal uit 2018, de drie eerste afleveringen van Het Personage, en Athenaeum vs. Revisor-interviews via Soundcloud.

Lees verder
Geen reacties

Het Personage

Vier literaire avonden op bijzondere plekken in Amsterdam

Abonneer je op De Revisor

3 nummers, een special en een login

Lees meer
Redactie
05 Juli 2019

Deze week gelezen: Johnston, Godijn

Jennifer Johnston, Wouter Godijn: de redactie las een geslaagde literaire poging om genreliteratuur te schrijven en deed een ontdekking: een roman met eenvoudig mooie beeldende zinnen die voldoende ruimte laten voor de lezer.

*

Daan Stoffelsen: Wouter Godijn, De kamer waar alle verhalen beginnen

In de laatste fase voor het inleveren van ons nazomernummer (1 september), waarin naast geweldige poëzie, een paar mooie verhalen en vier prachtige Personages ook een bescheiden Fantasy-special zit, in die fase had ik me geen betere gids kunnen hebben dan de nieuwe roman van Wouter Godijn. Dat komt: Godijn doet een serieuze maar vooral ook literaire poging om fantasy te schrijven. En een thriller. En science-fiction. Zijn hoofdpersoon is... wacht, ik begin met de eerste zin: 'De redacteur was zich aan het uitkleden.' Een onmogelijke zin.

Lees verder
Geen reacties

Koop De Revisor los!

Bestel het nieuwste nummer bij de boekhandel

Lees meer

Lees onze nieuwsbrief

Het is gratis, en maandelijks

Lees meer
Redactie
28 Juni 2019

Deze week gelezen: Gulliksen, Schermer, Van Duivenbode

Drie boeken las de redactie deze week: de winnaar van de Bob den Uylprijs, de derde roman van Marijke Schermer en een voor de Europese Literatuurprijs genomineerde roman van Geir Gulliksen. Familie in Polen, een huwelijk in Noorwegen en verwrongen gezinsleven in Nederland.

*

Thomas Heerma van Voss: Geir Gulliksen, Het verhaal van een huwelijk

In bepaald opzicht lijkt het werk voor een literair tijdschrift op het werk voor een literaire jury: je leest véél verhalen en boeken die je anders zou negeren of zelfs niet eens van naam zou kennen, je moet je daar regelmatig toe zetten want het niveau is nogal wisselend, soms valt het gewoon tegen, maar soms duikt er juist een aangename verrassing op. Tot mijn hoogtepunten als Revisor-redacteur behoren de momenten dat ik tussen de ingezonden kopij – die om allerlei redenen meestal wordt afgewezen – ineens een onverwachts sterk verhaal of gedicht of essay opduikt, een eigen blik of toon waarvan je meteen voelt: hier moeten we iets mee doen, dit past bij het blad. Een vergelijkbare ervaring had ik toen ik voor de jury van Europese Literatuurprijs dit jaar de roman Het verhaal van een huwelijk las, geschreven door de mij onbekende Noorse schrijver (en vertaler) Geir Gulliksen. Momenteel herlees ik het boek en net als de vorige keer maakt het diepe indruk, het is ontroerend en schrijnend, het is intiem en nergens zwelgend, het is een openhartig zonder ook maar even larmoyant te worden.

Lees verder
Geen reacties
Daan Stoffelsen
26 Juni 2019

Heel groot bedankt

Bij verschijning van De Revisor #22. Periferie

Gisteren werd bij Singel Uitgeverijen het eerste nummer bij de nieuwe uitgeverij, in een nieuwe vormgeving, met het thema Periferie gepresenteerd: #22. Rob van Essen, Çağlar Köseoğlu en Jan van Mersbergen lazen voor, er was een audiofragment waarop Dafne Holtland Mathijs Deen voorlas, Josje Kraamer speechte, en Daan Stoffelsen had dit dankwoord. Koop #22 nu bij ons of bij de boekhandel, of word abonnee. Of koop het audiobook, bij Luisterrijk of Libris of luister via Storytel, of leen het bij de bibliotheek.

*

Ik weet niet meer wie, maar hij ergerde zich duidelijk. Geen boek meer zonder dankwoord, geen dankwoord of het moet over meerdere pagina's. En iedereen moet bedankt: de bloemist en de brouwerij, oma, de hond en de steenmarter. 
Ik deel die ergernis niet.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
21 Juni 2019

Deze week gelezen: Olivier Guez, Guido Snel

Guido Snel, Olivier Guez: de redactie las twee overwegend historische romans: een roman die belangrijke vragen stelt en in een onorthodoxe vorm beantwoordt, en een erg vol boek met hoog tempo dat vooral levendig en invoelbaar is, en vooral bewijst dat de roman als vertelvorm veel krachtiger is dan welke non-fictie dan ook.

*

Daan Stoffelsen: Guido Snel, De mirreberg

Deze week was ik bij de Das Mag-leesclub met Valeria Luiselli over haar roman Archief van verloren kinderen. Ik schreef er op Revisor.nl al eerder over, en op Athenaeum.nl. Ze zei daar flink wat interessante dingen, maar één ding dat ze zei, over namen, en één ding dat Jan vorige week benoemde in zijn bespreking van de nieuwe Niña Weijers, de tegenstelling tussen vertellen en experimenteren, lijkt me relevant bij het lezen van Guido Snels De mirreberg.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
14 Juni 2019

Deze week gelezen: Weijers, Van Mersbergen

Niña Weijers, Jan van Mersbergen: de redactie las een roman die personages of verhaal kinderachtig vindt en ook een sprookje met een geloofwaardige stem.

*

Jan van Mersbergen: Niña Weijers, Kamers antikamers

Over het boek Kamers antikamers van Niña Weijers vond ik een aanbevelingstekst:

‘... is een roman over de poreuze grenzen tussen herinnerde, verzonnen en mogelijke levens. Over de keuzes die je maakt, en niet maakt. Over liefde en vriendschap, en de manieren waarop mensen elkaar vinden en verliezen. Een vrouw woont op de bovenste verdieping van een rijzig, laat negentiende-eeuws pand aan een stadspark. Ooit woonde er een kunstschilder die melancholische stadsgezichten maakte en artistieke vrienden ontving in zijn atelier. Nu schrijft ze er een boek. Onder haar vingers beginnen verleden, heden en toekomst over elkaar heen te buitelen. De werkelijkheid blijkt een veelvoud, en zijzelf ook, zeker wanneer ze opduikt als personage in de roman van haar goede vriendin M, die haar misschien wel of misschien niet zal laten leven.’

Poreuze grenzen, keuzes, vinden en verliezen.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
12 Juni 2019

Luister naar De Revisor

2018 in zes verhalen verschenen

Beluister De Revisor! De geweldige Dafne Holtland las voor ons de geweldige verhalen van Thomas Heerma van Voss, Mathijs Deen, Mirjam van Hengel, Gilles van der Loo, Sanneke van Hassel en Merijn de Boer uit 2018. Het audioboek is voor te proeven en aan te schaffen via Storytel, Libris of je eigen luisterboekwinkel.

Binnenkort volgt het luisterboek van #22.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
07 Juni 2019

Deze week gelezen: Fenoglio, Mooij

Feest!

Beppe Fenoglio, Annet Mooij: de redactie las de heldere zinnen en eenzelvige personages van een favoriete schrijver, en de boeiende versies van het leven van een eeuweling.

*

Jan van Mersbergen: Beppe Fenoglio, Dag van vuur

Dit kleine boekje van Beppe Fenoglio, die zich zo langzamerhand ontpopt tot een van mijn favoriete schrijvers, kon ik niet laten liggen toen ik koffie ging drinken bij boekhandel Schimmelpennink. Het heet Dag van vuur, en is vertaald door Frans Denissen, Karin van Ingen Schenau en Emilia Menkveld. Van Fenoglio had ik al Doem en De laatste dag in de kast staan, twee erg sterke boeken. In de verhalen van Dag van vuur laat hij wederom het alledaagse leven van het Italië van voor de oorlog zien. Hij schreef zijn boeken in de jaren zestig. Iedere zin van Fenoglio is helder. De personages zijn innemend, eenzelvig, volks en nukkig. Niet de prototypen Italianen, en dat maakt het werk van Fenoglio zo goed.

Lees verder
Geen reacties
Miek Zwamborn
03 Juni 2019

Spookschaaf

Gezonken moer X

Miek Zwamborn woont sinds de zomer van 2016 op het eiland Mull aan de Schotse westkust waar ze samen met Rutger Emmelkamp aan een observatiepost op het meest zuidwestelijke puntje van het eiland bouwt, uitkijkend over de Atlantische Oceaan. Knockvologan Studies wordt een studieplek zonder muren, ontworpen als een levend archief en richt zich op de ruigte rondom. In ‘Gezonken Moer’ zoekt Zwamborn naar de details in die ruigte. Dit is haar slotbijdrage. Lees ook aflevering 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8 en 9.

*

Deze week bivakkeer ik samen met een dierenarts, een kinderpsycholoog, twee waterbouwkundigen en een vorkheftruckchauffeur in Artun om er onder leiding van Ben Wilde, oprichter van de Archipelago Folkschool, mijn eigen houten Groenlandse kajak te bouwen.

Lees verder
Geen reacties
22 Mei 2019

Het Personage 4: De Verzamelaar

Verdeeld over vijf verdiepingen zonder liften, bij het hijstouw en de katrol, tussen Romeinse vaasjes en op de etnograficazolder wekken vijf schrijvers en een beeldend kunstenaar De Verzamelaar tot leven.

Een avond, woensdag 19 juni vanaf 19.30 bij Veilinggebouw de Zwaan, dat dit jaar zijn 200ste verjaardag viert, over de criteria van een verzameling, het toekennen van verhalen aan spullen, stof, Marie Kondo, Stefan Simchowitz en cargo-cults, met Simon(e) van Saarloos, Maartje Wortel, Roelof ten Napel, Tsead Bruinja, Vibeke Mascini en Helena Hoogenkamp - en met jou?

Lees verder
Geen reacties
Miek Zwamborn
20 Mei 2019

Vogelstand

Gezonken moer IX

Miek Zwamborn woont sinds de zomer van 2016 op het eiland Mull aan de Schotse westkust waar ze samen met Rutger Emmelkamp aan een observatiepost op het meest zuidwestelijke puntje van het eiland bouwt, uitkijkend over de Atlantische Oceaan. Knockvologan Studies wordt een studieplek zonder muren, ontworpen als een levend archief en richt zich op de ruigte rondom. In ‘Gezonken Moer’ zoekt Zwamborn naar de details in die ruigte. Lees ook aflevering 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 en 8.

*

‘Kunnen jullie twee dagen missen,’ vraagt Aimil, de ranger, ‘om me te helpen met het tellen van black quillemots rond Staffa?’ Ze weet niet zeker of de zeekoeten al zijn teruggekomen uit het zuiden. De telling zelf kost hooguit een uur, maar omdat de vogels voor het broedseizoen alleen rond zonsopkomst op het water gaan zitten, zullen we moeten kamperen. Overnachten op een onbewoond eiland, wie zegt daar nee op?

Lees verder
Geen reacties
Redactie
17 Mei 2019

Deze week gelezen: Jones, Spoelstra, Meyer

Cynan Jones, Berthe Spoelstra, Deon Meyer: de redacteur las mooie moderne sprookjes die spelen met echtheid, een aangrijpende en kalme roman, en een schrijversontdekkingsreis op een praktische manier. (Bonustekst: op Jan van Mersbergens eigen site, waar onderstaande ook te vinden is, staat óók een bespreking van Manon Uphoffs Vallen is als vliegen. Lezen!)

*

Jan van Mersbergen: Cynan Jones, 3 sprookjes & Berthe Spoelstra, Schemerland & Deon Meyer, Proteus

De afgelopen week las ik drie boeken met totaal verschillende vertellingen die me alle drie op hun eigen manier wezen op taal en vertellingen, op het nu en het verleden van een verhaal en vertelling, op krachtige betrouwbare taal door een onbetrouwbare verwarde verteller en op een zoektocht naar verschillen tussen schrijver en personage die uiteindelijk de vondst van overeenkomsten bleek te moeten zijn.

Lees verder
Geen reacties
Jasper Rebel
15 Mei 2019

Waar is Katharina?

500 à 1.000

Nieuw proza! Dit korte verhaal van debutant Jasper Rebel dook op in onze stapel ingezonden kopij. We waren er meteen van gecharmeerd: het heeft een heel eigen toon, dit verhaal over een man van wie een van de belangrijkste zintuigen is aangetast.

I

Hamburg was een goede stad voor een polaroidverkoper. Met enige moeite vond hij er zijn weg. Hij volgde stemmen, geluiden, de drukte op straat. Zijn handen waren gewend hem te leiden langs vochtige muren en roestige bruggen.  Er waren altijd mensen op straat, ook ’s nachts. Hij verkocht vaak een foto. Soms aan mannen alleen die hun geluk wilden delen, vaak ook aan vrouwen, die ergens anders hadden willen zijn. Maar meestal was het de gimmick natuurlijk. Kijken of de blinde überhaupt het zoenende stelletje in beeld kon krijgen.

Lees verder
Geen reacties
Rob van Essen
14 Mei 2019

De enige goede schrijver is een dode schrijver

Archief

Rob van Essen, winnaar van de Libris Literatuurprijs 2019, schreef in 2009 en 2011 voor De Revisor. In het zesde nummer van 2009 schreef hij 'De enige goede schrijver is een dode schrijver'. Wij hernemen dat stuk in de aanloop naar het interview aanstaande vrijdag: Athenaeum vs. Revisor: Rob van Essen vs. Daan Stoffelsen (wees welkom!).

*

Schrijvers willen natuurlijk van alles, het is nooit genoeg en dat is nu juist het tragische, maar wat ze eigenlijk willen is het volgende: ze willen een trein binnenstappen en meteen nadat ze zijn gaan zitten iemand ontdekken die een boek van hen leest. De schrijver vergeet alles om zich heen en kijkt roerloos naar die ene lezer, die zich aandachtig door zijn boek heen werkt. Als de lezer al opkijkt, lijkt hij dat alleen maar te doen om zich daarna weer met hernieuwde kracht op het boek te kunnen werpen.

Lees verder
Geen reacties

Archief

Tags

Omhoog