Miek Zwamborn
24 Maart 2019

Casual jungle summer green fisherman hat

Gezonken moer II

Miek Zwamborn woont sinds de zomer van 2016 op het eiland Mull aan de Schotse westkust waar ze samen met Rutger Emmelkamp aan een observatiepost op het meest zuidwestelijke puntje van het eiland bouwt, uitkijkend over de Atlantische Oceaan. Knockvologan Studies wordt een studieplek zonder muren, ontworpen als een levend archief en richt zich op de ruigte rondom. In ‘Gezonken Moer’ zoekt Zwamborn naar de details in die ruigte. Lees ook aflevering 1.

*

Mijn hoed is al weken zoek; weggewaaid waarschijnlijk nadat ik hem ergens in de tuin naast me neer had gelegd. Stom. Hoeden zijn onmisbaar op Mull. Lopen en werken met een hoed biedt bescherming tegen hagel en regen en garandeert rust voor de oren, want de wind is luid en onstuimig en slaat losse haren als gesels in je gezicht.

Lees verder
Geen reacties

Het Personage

Vier literaire avonden op bijzondere plekken in Amsterdam

Abonneer je op De Revisor

3 nummers, een special en een login

Lees meer
Redactie
19 Maart 2019

Het Personage 2: De Navigator

In de tweede editie, donderdag 18 april vanaf 19.30 van Het Personage word je meegenomen op een rondleiding door het voormalige Scheepvaarthuis, vandaag Grand Hotel Amrâth én een rijksmonument. Verspreid over hotelkamers en historische zalen brengen schrijvers en een kunstenaar een nieuw personage tot leven: De Navigator. 

Een avond over kapiteins en olietankers, over dwalen, GeoGuessr spelen, mensenstromen en wat er vandaag de dag allemaal aan het woord ‘ontdekkingsreiziger’ kleeft. Met Maria Barnas, Nyk de Vries, Selin Kusçu, Roos van Rijswijk, Jan van Aken, Samson Young, Iduna Paalman - en met jou?

Lees verder
Geen reacties

Koop De Revisor los!

Bestel het nieuwste nummer bij de boekhandel

Lees meer

Lees onze nieuwsbrief

Het is gratis, en maandelijks

Lees meer
Miek Zwamborn
18 Maart 2019

Trilveen

Gezonken moer I

Miek Zwamborn woont sinds de zomer van 2016 op het eiland Mull aan de Schotse westkust waar ze samen met Rutger Emmelkamp aan een observatiepost op het meest zuidwestelijke puntje van het eiland bouwt, uitkijkend over de Atlantische Oceaan. Knockvologan Studies wordt een studieplek zonder muren, ontworpen als een levend archief en richt zich op de ruigte rondom. In ‘Gezonken Moer’ zoekt Zwamborn naar de details in die ruigte.

*

Boven op de Ben More staat een schaap, ontsnapt aan de schaapscheerders, waardoor het dier sprekend op een titanische merengue is gaan lijken; niet wit maar roze-grijs gemêleerd door de in vele regens uitgelopen rode stip op haar rug. De enorme toef wol op korte grijze pootjes kijkt me angstig aan, maar doet geen stap opzij. Dit is haar bergtop.

Lees verder
Geen reacties
15 Maart 2019

Deze week gelezen: Luiselli, Diaz

Valeria Luiselli, Hernan Diaz: de redactie leest een Mexicaanse en een Argentijnse Amerikaan, een diepmenselijke road novel die past bij het Boekenweekthema en geweldig geschreven is, en een cowboyroman met een gouden uitgangspunt.

*

Daan Stoffelsen: Valeria Luiselli, Lost Children Archive

Voor Athenaeum.nl schrijf ik een stuk over Valeria Luiselli's Lost Children Archive, dat volgende week vrijdag in de vertaling van Molly van Gelder & Nicolette Hoekmeijer verschijnt als Archief van verloren kinderen. Ik betoog daarin dat het een indrukwekkende road novel is, die essayistische kwaliteiten combineert met ijzingwekkende spanning, en intieme details naast grote maatschappelijke bewegingen zet. Klein, maar groot in implicatie. Diepmenselijk. En mooi geschreven.

Lees verder
Geen reacties
Viktor Frölke
14 Maart 2019

Negen manieren, anders dan zelfmoord, om te sterven voor een dichter

500 à 1.000

Voor De Revisor 21 schreef Viktor Frölke het verhaal 'Drie dingen die ik met mijn vader heb gedaan.' Frölke gaat door met ordenen en tellen, nu over negen manieren om te sterven als dichter, anders dan zelfmoord.

*

1. Het potloodje

De dichter, die net een kort onderhoud heeft gehad met zijn redacteur en publiciteitsmedewerker, op de derde verdieping van het grachtenpand waarin de uitgeverij zetelt die in het najaar zijn nieuwe bundel zal uitgeven, – althans dat is het plan, op het omslag zal een vogel prijken, een fitis, bekend van zijn merkwaardige, haast slobberachtige fluitje, alsof hij fluit met zijn snavel in een kom water –, die dichter dus, komt ten val op het overloopje van het imposante trappenhuis en belandt op een dusdanige manier op de marmeren vloer dat het potloodje, dat hij te allen tijde in de binnenzak van zijn jasje draagt, zich in zijn rechterlong boort. Tijdens de behandeling van de perforatie van de long wordt bij de dichter uitgezaaide longkanker vastgesteld. ‘Fitis’ verschijnt postuum, hetgeen de verkoop niet schaadt.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
08 Maart 2019

Deze week gelezen: Vos, Minco

Evelien Vos, Marga Minco: de redactie las een romandebuut om voor te lezen, en een veel ouder debuut, van een P.C. Hooftprijswinnares inmiddels, dat observerend en onthecht bevraagt wat normaal is.

*

Jan van Mersbergen: Evelien Vos, Niemand keek omhoog

Van de stapel nog te lezen boeken moest ik eerst de visjes kiezen. Evelien Vos schreef haar debuut: Niemand keek omhoog, en op de cover tuimelen blauwe visjes naar beneden. Het is een mooi en tekenend beeld.
Al bij de tweede alinea kijk ik of er iemand in de buurt is om deze zin aan voor te lezen. Die was er, en ik las: ‘Daarna leegde ze met een zucht het koffiefilter in het koffieblik en begon opnieuw met het tellen van de schepjes koffie.’

Lees verder
Geen reacties
Redactie
22 Februari 2019

Deze week gelezen: Baricco, Mik, Steenbeek

Alessandro Baricco, Edzard Mik, Rosita Steenbeek: de redactie herlas een bijzonder sterk eerste hoofdstuk, las een hybride boek dat schrijnt maar niet overtuigt, en een kleine, knappe roman die spanning oproept maar vooral verlies en schuldgevoel.

*

Thomas Heerma van Voss: Rosita Steenbeek, Wie is mijn naaste?

Deze weken lees ik meer reisverhalen dan ik ooit in mijn leven heb gedaan, soms ook meer dan me lief is, maar het blijkt een nog rekkelijker genre dan ik dacht: de boeken die zijn ingestuurd voor de Bob den Uylprijs 2019 lopen uiteen van persoonlijke reisverhalen tot journalistieke reconstructies, van veredelde dagboeken tot inzichtelijke analyses van een cultuur, een religie, een werelddeel zelfs. Een van de boeken waar ik het meest over heb gedacht is geschreven door Rosita Steenbeek, vermoedelijk omdat dat zich het minst makkelijk laat categoriseren.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
21 Februari 2019

De Revisor presenteert Het Personage

Een eigen podiumprogramma! De Revisor presenteert Het Personage, een vierdelige reeks literaire avonden op bijzondere locaties in Amsterdam. In de eerste editie brengen verschillende schrijvers en een kunstenaar het personage De Conservator tot leven in Kesbeke Amsterdamse Tafelzuren Fabriek. Met bijdragen van onder andere Anne Vegter, Simone Atangana Bekono, Gustaaf Peek en Alma Mathijsen.

Meer lezen & kaarten

Lees verder
Geen reacties
Redactie
20 Februari 2019

De Revisor & De Nieuwe Garde zoeken fantasten!

Fantasy is door J.R.R. Tolkien en J.K. Rowling een populair, mainstream genre geworden, dat niettemin nog sterk gescheiden is van de literaire hoofdstroom. Voor het tweede nummer van 2019 wil literair tijdschrift De Revisor weer de grenzen opzoeken van de literatuur, zoals eerder met het levenslied en de thriller. Hoe verhouden genreliteratuur en ‘hoge’ literatuur zich tot elkaar? Waar zitten de verschillen, in plot, stijl, karaktertekening? De Revisor vraagt een literaire fantasy-auteur, Natalie Koch, om erover te schrijven, en nodigt auteurs uit om zich door Tolkien te laten inspireren.

Lees verder
Geen reacties
Lotte Lentes
19 Februari 2019

Logboek van een laatste dag

500 à 1.000 woorden

Lotte Lentes schreef een logboek. Over een eiland, over een dag, de laatste dag. Nu opgenomen in de reeks 500 à 1.000.

*

Voor de zoveelste keer verbiedt ze me de kaart van het eiland uit mijn rugzak te halen.
‘Dan lijken we net toeristen,’ zegt ze.
‘Maar we zijn toch ook toeristen?’ vraag ik.
Ze antwoordt niet, maar kijkt met samengetrokken wenkbrauwen naar het scherm van haar telefoon. Iemand raadde haar een app aan waarmee je kaarten van een specifiek gebied kunt downloaden zodat je ze offline kunt gebruiken. Omdat we de groene pijl op haar beeldscherm volgen die telkens verspringt als we halthouden en minutenlang stilstaat wanneer we lopen, dwalen we voor de zevende ochtend op rij door een van de buitenwijken van Cala D’Or.

Lees verder
Geen reacties

Archief

Tags

Omhoog