Jori Stam
14 Oktober 2019

Reproductie (VI)

Feuilleton

Iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 6 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

*

Op 27 augustus 2019 werd om iets over twee in de middag in het ziekenhuis van Rouen een meisje van drie opgenomen met hevige hoofdpijn en veertig graden koorts. Na vierentwintig uur ebde de koorts even weg, maar kwam in de nacht met hulptroepen terug. Het meisje, dat Juno Kortenaar heette en uit Breukelen kwam, kreeg een dag later last van hevige duizelingen en een stijve nek. Ze werd bovendien exteem gevoelig voor licht – toen de dienstdoende verpleger per ongeluk het gordijn opende in haar kamer, schreeuwde ze het uit alsof het licht haar lichaam verbrandde. Door een plotselinge toename van witte bloedcellen werd de kleine Juno per helicopter naar de intensive care van het kinderziekenhuis in Rouen overgebracht, waar ze twee dagen later na een korte coma overleed aan een herseninfarct.

Lees verder
Geen reacties

Het Personage

Vier literaire avonden op bijzondere plekken in Amsterdam

Abonneer je op De Revisor

3 nummers, een special en een login

Lees meer
11 Oktober 2019

Deze week gelezen: Ronald Giphart, Ivo Victoria

Ronald Giphart, Ivo Victoria: de redactie las een lekker, groepspsychologisch boek met een wij-perspectief en een persoonlijke, soepele en rake roman.

*

Daan Stoffelsen: Ronald Giphart, Alle tijd

Perspectief doet ertoe. Voor schrijvers is het een technische keuze die inhoudelijke achtergronden kan hebben, voor lezers kan een ander perspectief juist een intiemere betrokkenheid geven. Ik schreef vorige week aan jullie, en later aan Bart Koubaa zelf, dat ik nooit echt nabij zijn Jacob Querido kwam, en hij antwoordde me dat dat een bewuste keuze was. In de zeventiende eeuw was er geen psychologie, geen ik - alleen wij en zij en God. En daarom definieerde hij zijn personages door wat hij deed. Totaal anders, conventioneler ook, vergrootte Ronald Giphart in zijn boek over vriendschap de afstand tussen mij en zijn zestal personages, door te vertellen vanuit de eerste persoon meervoud.

Lees verder
Geen reacties

Koop De Revisor los!

Bestel het nieuwste nummer bij de boekhandel

Lees meer

Lees onze nieuwsbrief

Het is gratis, en maandelijks

Lees meer
Jori Stam
07 Oktober 2019

Reproductie (V)

Feuilleton

Iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 5 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

*

Rustig maar, rustig maar.

            Het was niet om aan te zien, dit stervende dier. De hinde staarde met wijdgesperde ogen naar Ruben en rochelde tijdens het in- en uitademen. Toen rolden haar ogen naar achter als van een pop. Je kunt een stervend, wild dier niet kalmeren, besefte Ruben: zijn aanraking en aanwezigheid maakten haar waarschijnlijk alleen maar angstiger. Het frustreerde hem dat de hinde zijn gefluisterde woorden niet begreep, en dat hij niet durfde om te doen wat nu nodig was, de handeling die het dier zou verlossen. Wat als hij te weinig kracht had of het verkeerd deed? Hij voelde zich zwak dat een of andere Fransman op weg was om het klusje te klaren, een man die er niet naar omkeek om de nekken van aangereden dieren om te draaien.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
04 Oktober 2019

Deze week gelezen: Euclides da Cunha, Bart Koubaa

Euclides da Cunha, Bart Koubaa: de redactie las twee boeken over Brazilië, een episch, veelvormig boek over een land en een opstand, en een zowel magisch-realistische als gruwelijke V.O.C.-roman.

*

Jan van Mersbergen: Euclides da Cunha, De binnenlanden

Boeken vormen een reeks, betoogde ik een tijdje terug. Na het lezen van het eerste deel van De oorlog aan het einde van de wereld van Maria Vargas Llosa was er maar één boek dat ik met zekerheid moest lezen: De binnenlanden van Euclides da Cunha, vertaald door August Willemsen.

De binnenlanden is de non-fictie-leesaanvulling op de roman van Vargas Llosa. Wat betreft het schrijven was De binnenlanden de basis voor De oorlog aan het einde van de wereld. Soms kun je boeken lezen in de omgekeerde volgorde dan waarin ze geschreven zijn. Noem dat verdieping.

Lees verder
Geen reacties
Jori Stam
30 September 2019

Reproductie (IV)

Feuilleton

Iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 4 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

*

Marleen, Ruben, Freek en Kimiko; een etentje in Breukelen, het was bijna middernacht en er stond een wankele Jenga-toren en een halfvolle fles whiskey op tafel. In de hoek nog wat opgestapelde verhuisdozen. Het gesprek ging over filosofie, over empathie, over de inherente schaamte van geluk. Kimiko had wijsbegeerte gestudeerd en was al een paar jaar bezig met een boek over het nut van verveling voor de moderne mens. Ze werkte drie dagen in de week als serveerster in een Bagels & Beans. Ik vind dat we vaker parallel moeten denken, zei Ruben. Awee Prins propageert dat we vaker moeten denken aan ongelukkige mensen als we zelf juist gelukkig...
Hè, komt-ie weer met z’n Awee Prins, onderbrak Marleen hem, net voordat hij zijn punt wilde maken. Ze schonk een glas whiskey in en nam een grote slok. Drie vingers over in het glas.

Lees verder
Geen reacties
Jori Stam
23 September 2019

Reproductie (III)

Feuilleton

Iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 3 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

*

Marleen overlegde in het Frans met de eigenaresse van de AirBnB waar ze sliepen, een Italiaanse vrouw van achter in de vijftig die Sylvia heette en twintig jaar geleden samen met haar man naar Normandië was geëmigreerd. Hij was vijf jaar geleden overleden, Sylvia was gebleven. De afgelopen dagen kregen Marleen en Ruben iedere ochtend naast chocoladebroodjes, goede espresso en verse pruimen uit de tuin ook advies over de omgeving, een grote kaart van het gebied op tafel opengeklapt terwijl ze alles met Google Maps deden. Parli Italiano? Si, un po. De krijtrotsen in Étretat, de militaire begraafplaats in Colleville-sur-mer, Omaha Beach, visrestaurants in Fécamp en Honfleur: Marleen luisterde, plande een route en reed hen dezelfde dag overal naartoe.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
20 September 2019

Deze week gelezen: Ivo Victoria, Peter Buwalda, Rudolf Vrba

De redactie sprak deze week bemoedigende woorden bij een boekpresentatie, las de lijvige tweede van Buwalda en pakte er een oorlogsboek bij dat soms op een Hollywoordfilm lijkt.

*

Thomas Heerma van Voss: Ivo Victoria, Alles is oké

Afgelopen dinsdag presenteerde Ivo Victoria zijn nieuwe boek Alles is oké. Ik mocht dat boek alvast lezen, een voorrecht want de boeken van Victoria zijn altijd de moeite waard. Min of meer per toeval las ik ze allemaal. Of, nou ja, toeval, ik bedoel eigenlijk: omvangrijke oeuvres of reeksen van iemands boektitels kunnen soms afschrikken, het werk van, zeg, Vestdijk trekt mij bij voorbaat al minder aan omdat het zo veel is, omdat ik denk: daar krijg ik niet direct vat op, daar zitten anderen meer in – als Ivo al vijf boeken had geschreven toen ik begon met lezen, had ik ze vermoedelijk niet allemaal ingehaald, maar nu groei ik als lezer min of meer mee met zijn werk, ik lees elk nieuw boek belangstellend, ook omdat hij steeds iets anders probeert. En daar veelal in slaagt. Ook bij zijn nieuwe Alles is oké. Goed. Waarom mocht ik dit boek alvast lezen? Omdat Ivo me vroeg daar iets over te zeggen. Hieronder de toespraak.

Lees verder
Geen reacties
Oscar Spaans
18 September 2019

Uit eten met de familie

500 à 1.000 woorden

Vandaag een deel van een verhaal van Oscar Spaans dat hier verder te lezen is: 'Uit eten met de familie'.

*

‘Geloof mij nou,’ zegt oom Ton, die schuin tegenover mij aan tafel zit, ‘met die jongens hoef je echt geen medelijden te hebben. Het is een super-lucratieve business.’ Ik heb geen idee waar hij het over heeft, het gesprek is langs me heen gegaan omdat ik naar de andere gasten in het restaurant heb zitten kijken. Ik vraag me alleen maar af waarom hij zijn mededelingen zo vaak begint met een aanmoediging om hem te geloven.
Verder aan tafel zitten mijn oma, mijn tante, een paar nichtjes, nog een oom van wie ik niet zeker weet of het echt een oom is, en ik wacht tot iemand iets gaat zeggen, wat dan ook. Maar niemand schijnt er nog iets aan toe te willen voegen.

Lees verder
2 reacties
Jori Stam
17 September 2019

Reproductie (II)

Feuilleton

Vanaf nu iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 2 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

Marleen startte de auto.
Wat doe je? vroeg Ruben.

Misschien moet ik er gewoon nog een keer overheen rijden.
Ben je gek geworden? Wie weet wat je dat beest dan aandoet. Bovendien is de bumper flink beschadigd, ik weet niet of we überhaupt terug naar Nederland kunnen rijden.
Wat stel je dan voor? We staan hier nu al een half uur. Hier heb ik geen zin in. Marleen zette de motor af en stapte uit. Hij hoorde haar Jezus Christus zeggen toen ze bij de bumper de hinde zag liggen.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
13 September 2019

Deze week gelezen: Irma Maria Achten, Herman Van Goethem

Irma Maria Achten, Herman Van Goethem: de redactie las een debuut met een dwingende verhaallijn en een oorspronkelijke vertelstem en overtuigende, aangrijpende non-fictie over Antwerpen in de oorlog.

*

Jan van Mersbergen: Irma Maria Achten, Augustus

Augustus, het debuut van Irma Maria Achten, begint overdonderend met een erg slim opgebouwde actiescène waarin David, een jongen van zestien, een charismatische mooie Chileense vrouw ontmoet die veel ouder is dan hij. Nou ja, ontmoeten, het is een ongeluk.

Lees verder
Geen reacties
Jori Stam
10 September 2019

Reproductie (I)

Feuilleton

Vanaf nu iedere maandag: nieuw verhalend proza van Jori Stam. Vandaag deel 1 van zijn feuilleton getiteld Reproductie.

*

De hinde leefde nog toen Ruben het dier inspecteerde. Ze lag een halve meter voor de bumper – in haar nek zat een opening waar rode bubbels uit op borrelden. Snelle ademhaling, half dichtgeslagen ogen alsof ze in een felle zon keek. Maar er was geen zon, het schemerde in de weilanden van Normandië.

Kijk maar niet, riep hij toen hij zag dat Marleen wilde uitstappen. Ik denk dat het beter is als je blijft zitten. 

Leeft-ie nog?
Het is een zij.
Hoe kun je dat zien?
Ze heeft geen gewei, antwoordde hij.
Hij knielde neer voor het dier en dacht na. Hoe hard zou Marleen gereden hebben – veertig, hooguit vijftig kilometer per uur? In het kortgewiekte graanveld stond een onbemande balenpers, dezelfde makelij waar twee van zijn ooms op reden, aan de horizon lag een dunne streep oranje licht. Hij had beter op moeten letten – Marleen had toen ze bij het restaurant wegreden nog gezegd hoe vermoeid ze was, het resultaat van lange dagen achter het stuur, kilometer na kilometer Frans landschap die hij naast haar aan zich voorbij zag glijden. Hij deed toen het gebeurde een spelletje op zijn mobiele telefoon – een wiskundige schuifpuzzel waarin blokjes met gelijke getallen (twee of vier) in elkaar geschoven moesten worden om een nieuw blokje met de som van de twee te laten verschijnen. Het doel was om 2048 te halen. Bij 512 hoorde hij een harde knal en werd hij tegen de gordel gedrukt. Gelukkig hadden ze behalve wat blauwe plekken allebei niets ernstigs opgelopen.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
30 Augustus 2019

Deze week gelezen: Van de Vendel & Van der Linden, en Siebelink

Jeroen Siebelink, Edward van de Vendel & Martijn van der Linden: de redactie las een roman over de keuze tussen familie en idealen en een aanstekelijke bundel jeugdgedichten.

*

Jan van Mersbergen: Jeroen Siebelink, Pels

In Pels beschrijft Jeroen Siebelink een nieuwbouwwijk: ‘Daken als te kort geknipte pony’s.’ Dat zijn beelden die meer vertellen dan enkel hoe het huis eruit ziet, het zegt ook iets over de blik van de verteller die op deze stille zaterdagochtend door het dorp fietst. Een huis beschrijven en iets vertellen over de hoofdpersoon, dat maakt van schrijven beeldende kunst.

Lees verder
Geen reacties
Redactie
23 Augustus 2019

Deze week gelezen: Gardam, Van Essen & Pfeijffer

Jane Gardam, Thijs Lijster, Rob van Essen en Ilja Leonard Pfeijffer: de redactie kwam Damien Hirst tegen in een essaybundel en twee (drie!) romans en las een klein verhaal met een groot personage.

*

Daan Stoffelsen: Damien Hirst bij Rob van Essen, Ilja Leonard Pfeijffer, Niña Weijers en Thijs Lijster

'Hirsts schedel is minder eendimensionaal dan dat. Want de waarde van het materiaal wordt hier uitgespeeld tegen de vorm, de schedel, die [...] een van de belangrijkste emblemen vormde uit de barok [...]. Het besef van het vluchtige aardse leven, de vanitas, werd een dankbaar onderwerp voor schilders van de barok.'

Behalve de vele bezwaren tegen het binge boekenlezen dat ik voor de Bookspot Literatuurprijsjury moet doen, zijn er ook voordelen te bedenken. Een verhaal kan orde scheppen in de chaos die de werkelijkheid is, een heleboel verhalen kunnen een universum aan relaties creëren. Boeken rijmen.

Lees verder
Geen reacties

Archief

Tags

Omhoog