Pianomuziek en elastiekjes
Boekhandel van de maand

De positie van boekhandelaren is de laatste tien jaar erg veranderd. Boekhandelaren zijn steeds belangrijker in het boekenvak: ze geven quotes achterop boeken, ze verschijnen op feestjes, ze kopen boeken in die getipt zijn door de collega’s van het boekenpanel van DWDD. Boekhandelaren spreken zich uit over boeken, Jan van Mersbergen spreekt zich uit over boekhandels in de nieuwe rubriek Boekhandel van de maand. Iedere laatste dinsdag van de maand.
Vandaag de tweede aflevering: De Omslag in Delft.
Ik was in Delft om een filmset te bezoeken. Op een van de mooie grachten werd een scène uit Een echte Vermeer gedraaid, een film over de vervalser Han van Meegeren, waarbij ik een boek schrijf. Het ontvangst was in een café aan de markt, ik was iets te vroeg dus liep in een rondje door de stad en toen kwam ik langs boekhandel De Omslag.
Naar binnen.
Op de tafel lagen de bekende titels van dit moment, maar ook net iets meer, en dat werd bevestigd door een kijkje langs de ruggen in de kast Literatuur op zoek naar mijn eigen romans – want dat doet iedere schrijver. Vijf romans stonden er, waaronder ook De hemelrat uit 2005. Dat deed me heel goed, een boek dat ik meer dan tien jaar geleden schreef en dat nog steeds op de plank staat.
Op de site van de boekhandel werd de selectie nogmaals bevestigd. Vooral de pagina Tips is erg goed. De winkel presenteert niet de verkoophits van dit moment maar vooral nieuwe boeken waar veel van verwacht wordt, en als ik de lijst zo bekijk zijn dat precies de boeken die ertoe deden het afgelopen jaar. Anton Valens prijkt in de lijst, Mensje van Keulen, Lize Spit, Pia de Jong, Hannah Bervoets, Maartje Wortel. Prettig, een boekhandel waar gelezen wordt, dat is wat iedere schrijver wil.
De centrale tafel en de boekenkasten zagen er dus heel goed uit, en de site bleek later ook in orde te zijn, toch bleef ik maar heel kort in de winkel.
Het meisje van de kassa zei hallo toen ik binnenkwam en ik had steeds de indruk dat ze me wilde vragen of ze me ergens mee kon helpen. Misschien willen lezers dat graag, het is het laatste wat ik wil in een boekenwinkel. Ik wil op mijn gemak rondkijken en af en toe een boek openslaan om de laatste zin te lezen. Ik vind een laatste woord in een boek belangrijk, dat zoek ik vaak op als een boek me op het eerste gezicht – titel, schrijver, omslag, formaat – aanspreekt.
‘Om eindelijk de weg naar huis te kunnen aanvaarden,’ is de slotzin van Thomèses De onderwaterzwemmer. Dat vind ik een mooi slot. Daarom kocht ik dat boek. De slotzin van Ik ben pelgrim is: ‘Hij is herrezen.’ Dat vind ik een beetje stichtelijk en zwaar, maar toch kocht ik dat boek.
Mensen die in boekhandels werken zullen me nooit helpen met het opzoeken van een laatste woord in een boek dat ze toevalligerwijs niet op de tafel of in de kast hebben staan. Als je kunde beperkt is, dan kun je je beter beperken tot een kort hallo.
Het was echter niet daarom dat ik maar kort in de winkel was. Graag had ik de eigenares gesproken, die zat op de verhoging aan een tafel met een man te praten, of ik had het meisje van de kassa naar hun boekenselectie willen vragen, daar kwam ik niet aan toe door de pianomuziek die onophoudelijk in de winkel klonk.
Boekwinkels staan of vallen bij de sfeer, en deze muziek was zo bepalend dat ik opgelucht was dat ik weer buiten stond. Het was zware gedragen pianomuziek. ‘Hij was herrezen,’ maar dan in muziek. Met die muziek als een constante druk op mijn hoofd kon ik geen boeken meer oppakken, laat staan openslaan. Bij Schimmelpennink, waar ik vorige maand over schreef, klinkt ook altijd klassieke muziek. Blijkbaar denken boekhandelaren dat klanten hierbij gebaat zijn, maar die muziek. Opvallende, uitgesproken of harde muziek hoor je nooit in een boekwinkel – dat schrikt te veel klanten af. Geen 3fm of of 538 of countrymuziek of techno. Dus klassiek past het best, maar die middag in Delft werd ik er erg nerveus van.
Wat ook niet hielp: elastiekjes om de boeken. Die houden een boek mooi in vorm, zeker de paperbacks. Als een boek met slappe kaft op een tafel ligt gaat het omslag omhoog staan, bij boeken die rechtop in de kast staan waaiert die voorste kartonnen pagina naar buiten. Ziet er lelijk uit. Maar die elastiekjes zijn ook een drempel om het boek op te pakken en open te slaan, om dat laatste woord op te zoeken.
Van de boekwinkel liep ik naar de markt, langs een muurschildering in Delftsblauw met Het meisje met de parel van Vermeer prominent in een tegelkader. In een café ontmoette ik mensen van de film, we liepen naar de set en keken naar een scène die voor het donker werd opgenomen moest worden en daarna werden we in de achterkamer van hetzelfde café door de producent bijgepraat over de film.
Vanuit die ruimte had ik uitzicht op de boekwinkel. Er lag een grachtje tussen, de Wijnhaven. Mooie naam, net zoals de andere straatnamen in de buurt helder en mooi zijn: Boterbrug, Waagsteeg, Peperstraat, Nieuwstraat, Koornmarkt, en natuurlijk de Markt die je via allerlei smalle steegjes kunt bereiken, een eiland met een open vlakte, een stadhuis en een kerk.
Toen ik naar de winkel keek, vanaf de overkant, hoorde ik de pianomuziek nog steeds.
Archief
- Februari 2006
- Augustus 2009
- September 2010
- Oktober 2010
- November 2010
- December 2010
- Januari 2011
- Februari 2011
- Maart 2011
- April 2011
- Mei 2011
- Juni 2011
- Juli 2011
- Augustus 2011
- September 2011
- Oktober 2011
- November 2011
- December 2011
- Januari 2012
- Februari 2012
- Maart 2012
- April 2012
- Mei 2012
- Juni 2012
- Juli 2012
- Augustus 2012
- September 2012
- Oktober 2012
- November 2012
- December 2012
- Januari 2013
- Februari 2013
- Maart 2013
- April 2013
- Mei 2013
- Juni 2013
- Juli 2013
- Augustus 2013
- September 2013
- Oktober 2013
- November 2013
- December 2013
- Januari 2014
- Februari 2014
- Maart 2014
- April 2014
- Mei 2014
- Juni 2014
- Juli 2014
- Augustus 2014
- September 2014
- Oktober 2014
- November 2014
- December 2014
- Januari 2015
- Februari 2015
- Maart 2015
- April 2015
- Mei 2015
- Juni 2015
- Juli 2015
- Augustus 2015
- September 2015
- Oktober 2015
- November 2015
- December 2015
- Januari 2016
- Februari 2016
- Maart 2016
- April 2016
- Mei 2016
- Juni 2016
- Juli 2016
- Augustus 2016
- September 2016
- Oktober 2016
- November 2016
- December 2016
- Januari 2017
- Februari 2017
- Maart 2017
- April 2017
- Mei 2017
- Juni 2017
- Juli 2017
- Augustus 2017
- September 2017
- Oktober 2017
- November 2017
- December 2017
- Januari 2018
- Februari 2018
- Maart 2018
- April 2018
- Mei 2018
- Juni 2018
- Juli 2018
- Augustus 2018
- September 2018
- Oktober 2018
- November 2018
- December 2018
- Januari 2019
- Februari 2019
Leuk stuk Jan, dank je wel. En wat Bach betreft, we krijgen er weinig kritiek op. Als achtergrondmuziek vind ik het het beste, zonder muziek is een boekhandel zo ‘heilig’.
En tja, wat de elastiekjes betreft: het zij zo!
Jammer dat ik je gemist heb.
Hartelijks
Trude